De oorlog op zee

● De oorlog op zee
De marine van een land noemen we ook wel de zeemacht, de oorlogsschepen.
Soms wordt hiervoor ook wel het woord 'vloot' gebruikt, maar dit woord betekent eigenlijk: álle gezamenlijke schepen van een land (handelsschepen, oorlogsschepen, bevoorradingsschepen, enz.).
Als we de zeemacht (de marine) bedoelen, dan kunnen we dus beter zeggen: de 'oorlogsvloot'.

Engelse oorlogsboot

Vanaf het begin van de Eerste Wereldoorlog was de invloed de vloot belangrijk. De Engelse vloot bleek zeer sterk, en begon een blokkade tegen Duitsland.
Een blokkade met schepen is het versperren van zeeën en wateren, zodat vijandelijke schepen er niet door kunnen.
Het gevolg was, dat de aanvoer van goederen, zoals wol, rubber, olie en koper voor Duitsland moeilijk gemaakt werd. Zodoende ontstonden er op grote tekorten voor de Duitsers. Ze konden gewoonweg niet uitvaren door die blokkade.
Al spoedig kon Duitsland alléén nog maar iets kopen via de neutrale landen.
Hoewel één van de oorzaken van het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog die Duitse vlootbouw was geweest (ze werden immers wél steeds sterker daarmee), bleek de Duitse vloot te zwak voor de Engelsen.

Een voltreffer op een Duits oorlogsschip

Gedurende de hele oorlog was er eigenlijk maar één zeeslag. Dat was in 1916 bij Jutland (voor Denemarken). Hoewel de strijd onbeslist was, werden de Duitsers teruggedrongen, en sindsdien kwamen hun oorlogsvloten niet meer uit haar havens. Behalve de duikboten!

● De duikbootoorlog
De duikbootoorlog daarentegen was veel belangrijker!
De Duitse onderzeeërs, ook wel U-boten genoemd, richtten véél meer schade aan dan de Duitse oorlogsschepen óp het water.

Een duikboot brengt een schip tot zinken

Al in het begin van de oorlog kondigde Duitsland een 'onbeperkte duikbootoorlog' af. Dat betekende dat ze alle schepen die ze tegen kwamen zouden aanvallen.
Zo werd óók het Engelse passagiersschip de 'Lusitania' met 1.000 mensen aan boord tot zinken gebracht. Daaronder bevonden zich ook 128 Amerikanen. Dit voorval zorgde er echter voor dat de mensen in Amerika zich steeds meer tégen Duitsland gingen keren.

Het zinken van de 'Lusitania'

Dit had Duitsland wel in de gaten, en ze hieven daarom die 'onbeperkte duikbootoorlog' op.

● Amerika doet mee
Maar later, in 1917, werd die opheffing weer ongedaan gemaakt, omdat de Engelse schepen nóg steeds een blokkade vormden. De Duitsers zouden weer op álle boten (van de vijand én van neutrale landen) schieten.
En dat bleek inderdaad één van de redenen te zijn voor de Amerikanen om aan de oorlog deel te nemen.
De andere reden was het onderscheppen van een telegram:

Het bericht was bedoeld voor een Duits diplomaat in Mexico (Dit land grenst in het zuiden aan Amerika).
Als Mexico met Duitsland zou meevechten, zou het als beloning sommige stukken van Amerika krijgen.
Het bericht werd onderschept door de Engelse inlichtingendienst, en aan de Amerikanen gegeven...

Op 6 april 1917 verklaarde Amerika de oorlog aan Duitsland.
Na 2½ jaar strijd in Europa, was deze oorlog een echte wereldoorlog geworden!

Vlag van Amerika

De duikbootoorlog bracht de Geallieerden veel ellende. Ze verloren er bijna de oorlog door, omdat door toedoen van de Duitse oorlogsschepen, de bevoorradingsschepen van de Geallieerden de legers in Frankrijk in gevaar brachten.
Maar een eenvoudig, maar goed idee bracht de uitkomst.
Men besloot de schepen niet meer alleen te laten varen, maar in konvooi, in groepen dus, onder begeleiding van oorlogsschepen.

Een konvooi oorlogsschepen

Hierdoor liepen de verliezen snel terug, en konden de legers weer voorzien worden van materiaal en andere benodigde zaken.

● Pas 16 jaar

John

Hij kwam uit Engeland.
Zijn naam was John Cornwall.
John was een scheepsjongen.
Hij was pas 16 toen hij in mei 1916 voor het eerst in actie kwam tijdens de zeeslag bij Jutland.
Al vroeg in de strijd werd hij gewond.
Midden tussen dode en gewonde bemanningsleden bleef John tot het eind toe op zijn post.
Later stierf hij aan zijn verwondingen.

John Cornwall